RECOCHURA

     Sirva esta entrada como sentida homenaxe a todos eses centros de traballo sen os cales este país non sería o que é. A eses modelos de produción baseados na procura da máxima calidade (vale ben), na toma de decisións a partires do consenso, por riba da xerarquía na cadea de mando (ten que ser) e no triunfo da valía profesional fronte aos prexuízos persoais e o enchufismo (pa’ caaasa!). A todos eles só lles podo dicir...

Vuelva usted mañana

DEFINICIÓN DE INSALUBRE

     O piso que vin hoxe. Último inquilino: Gregorio Samsa. Un quinto ao que se sobe sen ascensor. Nin bombonas de osíxeno. Dous sherpas locais abriron o camiño. A duras penas contiñan a hilaridade. O mal de altura, supuxen. Que tamén se manifestaba ao entrar na vivenda. Por riba do metro e oitenta centímetros da porta. A realidade supera a ficción: fotografouno para a web o autor da serie de instantáneas sobre a Cheeseburger. Se tan sequera cheirara a hamburguesa! Vantaxe: imposible que as bacterias se reproduzan nun medio tan hostil. Abandoneino con profundo pesar: fóra viña frío.

INERCIA

     Oposición ao cambio. Sobes de último ao autobús na túa parada, este arrinca antes de que sentes e a túa verticalidade abanea. A física nunca me aproveitou así que igual o exemplo non se corresponde coa definición. Pensei na inercia esta fin de semana ao comprobar como o mundo reduciu a súa velocidade estes días mentres eu sigo coma a mesma sensación de stress que levo arrastrando anos. Como se non houbese un mañá. Como se non puidese parar. Corre, corre. Corre!

     Creo que teño falta dun rozamento que me free.

ARQUIVOS

     Que duro resulta baixar aos sotos da memoria! Falo de cando non levas compás. Se o fas porque unha lembranza feliz te orienta, fantástico; se se trata dun este que che recorda a un aquel, aínda pode ter un pase. Pero cando é por obriga... comezas notando unha pequena incomodidade, despois o efecto dun émbolo que descende lentamente pola testa até que por fin te das conta de que, se botas moito tempo alí, acabarás enfermando. Lava as mans ao saír: eses papeis deben de estar cargados de bacterias.

TELÉFONO!

     Será porque en termos xeolóxicos entrou na casa a noite pasada ou será porque só desde esta mañá podemos coñecer con antelación quen se dirixe a nós pero... creo que aínda non me afixen a descolgar o auricular e falar con alguén sen velo. E véndoo, moitas veces tampouco. Agora debo superar as miñas fobias atendendo chamadas. Que o consiga cando me toque a min iniciar a conversa está por chegar. Valor!

DÍAS DE VIÑO E ROSAS (CON ESPIÑAS)

     Un novo traballo. Unha nova cidade. Compañeiros que che reciben como a unha persoa. Que che recordan que non che tocou a lotaría porque si, senón pola cantidade de boletos que fuches mercando durante varios anos. En múltiples administracións. Claro que, tamén hai quen os compra xa premiados e despois di que xoga moito. E son sempre os mesmos.