28 de xan. de 2013

EU SON ELA E PENSO...



     -... O que? A CHOVER!!!??? Nin que quixeran ir ao cine. Deben de crer que ten un teito retráctil e, segundo como cadre o día, péchase para que a xente non se molle ou ábrese para que lles corra o fresco. Boh! E a min que me importa. Eu, ante todo, profesional:

-   Collan o autobús nº1 e xa os deixa diante mesmo do xardín botánico.

25 de xan. de 2013

PROBLEMAS FÍSICOS


     Mentres solto as pílulas nas herbas altas que se estenden debaixo dos meus pés, o vento fai oscilar o cero da báscula. O frío vai cubrindo co seu manto a carteira e as chaves ao tempo que a roupa interior, máis lixeira, describe figuras imposibles no aire. Pecho os ollos e subo. Lentamente. No cumio debera sentir o meu corpo máis livián pero, non lembro ter adelgazado máis ca uns gramos antes de desmaiarme.


22 de xan. de 2013

PROFETAS



     Debutas nunha vivenda e non agardas visitas nos primeiros días. De súpeto, oes o prrrrrrr! do interfono. E quen será? Butano, aquí non temos. Os da auga ao mellor... Ah! Claro! Publicidade (perdón, correo comercial). Vou mirar pola ventá. Non vexo nada. Un confundido estudante que se deita cedo, talvez? Boh, só existe un xeito de sabelo. Preguntar quen timbrou. Resposta:

INFORMACIÓN BÍBLICA



15 de xan. de 2013

FAIME CASO, HO!



     Que máis teño que facer? Ofrézoche o meu mellor perfil, un amplo sorriso, miradas de esguello... Cando baixas a vista aproveito para poñer en valor a última sesión na perruquería; cando a sobes, desabrocho un botón. Se até levanto o mainiño con finura de milord cada vez que arrimo a copa aos beizos. E vas ti e debuxas ao vello noxento que aguanta da barra do bar. Xa che vale.



Rembrandt

10 de xan. de 2013

CO CHI NINH




Hoxe mamá vai probar coa pistola. Cando enviuvou por segunda vez, as cousas complicáronse. Unha denuncia. Unha investigación. Moito ruído ao redor da casa... Chamaba demasiado a atención. Mellor probar cun novo método. Menos sanguento. Máis limpo. Mesmo para a súa conciencia. Non, non debe resultar sinxelo acabar cunha vida. E mamá non é ningunha asasina. Sei que lle suaron as mans cando tivo a Martiño fronte a ela. Que o seu corazón latexaba a ritmo de Rock and Roll. Pero non fallou. Martiño faleceu no acto. Ninguén escoitou nada. Nin un grito, nin un berro cargado de dor. Nada. Os porcos morren agora no anonimato.




Gochu

DISE DO NADAL



     Época do ano propicia para aventurarse con libros de excelente relación número de palabras/prezo. Grandes tochos teñen caído nesas datas: Ao leste do Edén, O nome da rosa, O mestre e Margarita... Porén, non cadrou así desta. Cousas dun lector a refachos que, durante un tempo le canto cae nas súas mans e pasado o mesmo, non soporta nin as páxinas de deportes dos xornais. Quizais, coma no Nadal, o importante é a moderación. Sen cometer excesos.


1 de xan. de 2013

AMOR PLATÓNICO


     Da Terra Chá gústanme as cores. Especialmente nos meses do outono e do inverno. Esas tonalidades marelas, douradas, alternando coas verdes dos prados e das árbores de folla perenne. A figura das pólas espidas daqueloutras caducas contra o ceo cando morre a tardiña. E as casas, con paredes lisas de Exin castillos (para que balcóns que rompan a simetría?) E o frío!... a néboa... Pozas de auga, lagoas que van e veñen. Esa sensación de vivir nunha paisaxe pasada, entre cuncas de leite quente, contos á lus dun candil (si, digo ben) e lobos cos que compartir congostras. Lugares que teñen algo. Non sei o que, pero algo. Lugares desasfaltados.


Lagoa de Cospeito